Het aantal vrouwelijke topambtenaren bij de Vlaamse overheid daalt. Ondanks alle goede voornemens en streefcijfers (die we pertinent géén quota mogen noemen) blijkt de Vlaamse overheid te vervallen in oude gewoontes. Want ondanks vrouwelijke kandidaten in de laatste rondes, blijken vooral mannen erin te slagen hun netwerk aan te spreken en het voor hen te laten opnemen bij de politiek. Laat ons er immers geen doekjes om winden, de beslissing om iemand als dan niet in topfunctie aan te stellen, ligt in handen van de politiek – bij monde van de Vlaamse regering.
Emancipatieambtenaar Alona Lyubayeva vond dat de maat vol was en trok op 14 december aan de alarmbel in een opiniestuk in de krant De Standaard . Dinbobuster-gewijs is dit een dappere zet, wetende dat Lyubayeva daarmee een stuk van “de kroon ontbloot” en tegen “haar” minister Homans ingaat.
Dat het allemaal pure discriminatie op basis van geslacht is, wordt vandaag dan weer door dinobuster Elke Wambacq ontkend in dit opiniestuk in De Tijd. Veeleer is het een kwestie van slechte gewoontes en het vasthouden aan een politiek van… politieke benoemingen.
Twee citaten uit het artikel verdienen in deze blog alvast meer aandacht, als je het ons vraagt 🙂
Het vrouwelijk ondernemerschap is in opmars omdat het gewoon handiger is een droom na te jagen via een eigen organisatie dan je in te passen in een dinosaurusstructuur waar alles te traag gaat.
&
Geef elke vrouw met ambitie een vleugje pr gesteund door een eerlijk en transparant beleid, en ik vrees dat heel wat mannen schaakmat gezet worden.
Eigenlijk spijtig dat we anno 2015 deze discussies überhaupt nog moeten voeren. Het zou een evidentie moeten zijn, zowel in bedrijven als in overheden, dat topfuncties 50/50 verdeeld zijn. Niet omwille van het aantal, maar omdat het de logica zelf is – met een bevolking die uit 50% mannen en 50% vrouwen bestaat. En hadden overheden niet zo’n soort “voorbeeldfuncties” – walk your talk?
Enfin… Het positieve aan dit alles is: je kan van slechte gewoontes af geraken. Echt waar, beste Vlaamse regering. We kennen alvast enkele goede inspiratiebronnen die we graag met jullie willen delen ;-). Lees bijvoorbeeld eens het boek “Tot Uw Dienst”. Je vindt er vast wat handvaten om te beginnen “omdenken”. Wat meer verbinding tussen denken en doen, zien en zeggen, en overgoten met een sausje van intuïtie.
O ja, bekijk dit filmpje van de overheid in Canada – met de liberale premier Justin Trudeau … Because it’s 2015.
En misschien is het ineens ook het moment, met eindejaar en die goede voornemens overal.
Of gaan we verder ploeteren zoals we bezig zijn en op het einde van de legislatuur zeggen dat de juiste kandidaten zich niet aangeboden hebben (terwijl ze wel tot laatste rondes geraakten – wat dus wil zeggen dat ze enkel nog de politieke screening moesten doorstaan).
Ach, als dat lang genoeg gezegd wordt, zullen ze het misschien gaan geloven, die vrouwen. En zichzelf laten opsluiten in de gouden kooi, net onder dat glazen plafond… of de overheid verlaten…
Die 50/50 verdeling zoals u hierboven stelt lijkt mij helemaal niet zo `logisch`, of op zijn minst niet zo eenvoudig, met alle respect. Er is immers vaak een groot onevenwicht in de diversiteit aan kandidaten voor een leidinggevende functie. In een werkelijk genderneutraal selectiebeleid zouden de benoemingen een weerspiegeling moeten zijn van de diversiteit in kandidaten voor een bepaalde functie.
Dat is de eerste vereiste voor een genderneutraal beleid. lees: gender mag geen parameter zijn op het niveau van selectie! Elke afwijking hiervan is immers per definitie NIET genderneutraal. Logisch toch?
Het echte werk is volgens mij de oorzaken aanpakken die ten grondslag liggen aan de ongelijke verdeling van de kandidaten voor een functie. Dit is natuurlijk veel en veel moeilijker (en kostelijker!) dan eenvoudigweg quota’s opleggen die in de praktijk discriminatie inhouden: positieve discriminatie van de ene is natuurlijk negatieve discriminatie van de ander. Het huidige beleid wekt op zijn minst het vermoeden van positieve discriminatie in de hand, met alle (negatieve) gevolgen van dien. Quota`s kunnen dan een snelle oplossing lijken voor een historisch gegroeid onevenwicht, dergelijke kortzichtige maatregelen vergiftigen nieuwe generatie met dezelfde ouwe wijn in nieuwe zakken: een nieuw gendertrauma.
Een werkelijk genderneutraal beleid voeren is natuurlijk een veel kostelijkere aangelegenheid voor de overheid, vergt langdurige inspanningen en, er is zelfs geen hapklaar snel antwoord voor handen aangezien het vraagstuk veel complexer is dan het huidige politiek correcte discours doet uitschijnen. .
Ik zou het bijzonder interessant vinden oplossingen aan te reiken om het personeelsbestand, op termijn, een spiegel te laten zijn van onze bevolking, maar dat zal voor een andere keer en plaats zijn
Vriendelijke groeten,
GD
Beste GD,
Dankjewel alvast voor je reactie op onze blog.
ik denk echter niet dat wij het ergens in onze blog gehad hebben over quota en de noodzaak ervan.
De logica van 50/50 die we aanhaalden, komt eerder uit het feit dat biologisch gezien er nu eenmaal een populatie is van (ongeveer) 50% mannen en 50% vrouwen. Deze reflectie zien we in de “gewone” niveaus bij de overheid wel al gereflecteerd (al is er natuurlijk wel verschil beleidsdomein per beleidsdomein) – alleen vanaf dat het neerkomt op doorgroeien, stokt het en zijn het voornamelijk mannen die het halen als er selecties zijn. Niet zozeer omdat ze objectief gezien beter zijn dan de vrouwen in de selectie – wel omdat ze in het netwerken net iets meer uitblinken en daardoor de hoofdprijs wegkapen. Vrouwen zijn nog altijd veel te bescheiden en blijken niet zozeer in staat zich te verkopen zoals het zou moeten.
Nu, er is volgens ons in elk geval op dit ogenblik geen schijn van positieve discriminatie tgo vrouwen (en dus negatieve tgo mannen), aangezien de cijfers voor vrouwen opnieuw beginnen dalen. Maar los daarvan zijn wij zelf uiteraard voorstander van gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Al laat je het dan best écht gelijke kansen zijn – en niet louter een kwestie van “ons kent ons”.
Ook in de media zie je soortgelijke discours waarbij de experten die bij actua en nieuws-programmas erbij gehaald worden, voornamelijk mannen zijn. Idem met sprekers op congressen. Net daarom heeft Elke Jeurissen de beweging van de “Straffe madammen” opgericht. Ze zijn er wel degelijk genoeg, die straffe madammen. Nu hen nog een eerlijk aandeel op het podium zien opnemen.
Je hebt eveneens een punt dat de overheid eigenlijk, los van het gender vraagstuk, een echte spiegel van de bevolking moet zijn en dus ook minderheden er een plaats moeten krijgen. Het feit dat we onze focus hier op gender hadden, betekent niet dat dit géén punt is waar we achter staan. Alleen moet je soms je gevechten kiezen. Je kan nu eenmaal niet alle gevechten tegelijk aangaan 😉
Fijne zondag nog!
Tot slot hoop ik dat u ook wat vindt in het volgende stuk, met een andere opinie/visie
http://www.jobat.be/nl/artikels/quota-zijn-vernederend/
Vriendelijke groeten,
GD