Iene Miene Mutte

Einde zomer 2016. We dachten dat het nooit meer zou gebeuren maar… het land wordt werkelijk ondergedompeld in een heuse hittegolf. Maar de hitte werd de afgelopen dagen niet enkel veroorzaakt door de hoge temperaturen.

Subsidies

Afgelopen vrijdag verschijnt in De Tijd een artikel dat op Twitter  serieus de gemoederen doet opwarmen. Het artikel looft de extra inspanningen van de Vlaamse overheid om leren programmeren te stimuleren. Vlaams minister van Innovatie, Philippe Muyters, heeft namelijk maar liefst 1,75 miljoen € over om jongeren die competenties bij te brengen. So far, so good. Daar kan niemand echt iets op tegen hebben (buiten de kleine reflex: hadden ze geen begrotingstekort?)

Alleen.. het verdelen van de subsidiepot gebeurt op een manier die op zijn minst de wenkbrauwen ferm doet fronsen. Omhoog schieten. Om maar niet te spreken over de ogen die van verbazing uit hun kas (weg)rollen. Het heeft er veel van weg dat de minister inderdaad zijn huiswerk niet goed heeft gedaan, zoals hoofdredacteur Kristof Van der Stadt terecht in zijn opiniestuk diezelfde avond nog neerpent.

De minister kent immers de volle 1,75 miljoen € toe aan één organisatie, het kakelverse CodeFever  Deze nieuwe VZW bestaat sinds medio 2015 en biedt jongeren betalende programmeerlessen aan in een “schoolse setting” (wat ze zelf als een voordeel omschrijven).

De vrijwilligers als kloppend hart

Even dacht ik dat ik het niet goed gelezen had en dat er eigenlijk CoderDojo stond. Die organisatie volg ik immers al enkele jaren en staat voor mij gelijk aan passie, enthousiasme en maandelijkse sessies om kinderen op een laagdrempelige en speelse manier de basics van programmeren bij te brengen (zodat hun interesse geprikkeld wordt). Sinds ik er eens – uit curiositeit- een dik jaar geleden ben aanbeland met mijn toen zesjarige nieuwsgierige jongste dochter, ben ik een nog grotere fan van CoderDojo. De lesgevers noemen zichzelf coaches en hebben ze stuk voor stuk een achtergrond in programmeren, doceren, ITprojecten  leiden, … Ze zetten zich belangeloos in – vanuit de overtuiging dat het prikkelen een eerste belangrijke stap is naar probleemoplossend denken, samenwerken en… programmeren

Nu, de Aalsterse coaches slaagden er die ochtend alleszins in om, naast het aanwakkeren van haar curieuzeneuzemosterdpotje, mijn poppemie vooral ook heel warm te onthalen. Alsof zij een ster was – ook al was vooral haar onhandigheid die een indruk nagelaten heeft denk ik. De dochter heeft immers dezelfde graad van handigheid als haar mama en goot in de pauze een drankje uit over haar frisse zomerjurk. Waarna ze prompt een Small t-shirt van hen aankreeg (als vervanging van haar doorweekte kledij). Het is nog altijd voor haar een slaapkleedje – die haar blijft herinneren aan het feit dat katten in allerlei spelletjes niet vanzelf over het scherm hollen. Neen, je kan katten dingen “laten doen” – een programmeer-logica en -inzicht dat ze voordien nog niet had. De scratch-app is hier intussen op elk mobiele device geprogrammeerd en heeft al veel wachtmomenten zinvol opgevuld. Of de kat er steeds even content mee is, weet ik niet. Ik kan wel garanderen dat de vrijwilligers degene zijn die de organisatie doen groeien en bloeien. Zij zijn immers het gezicht van CoderDojo en zetten zich belangeloos in voor kinderen zoals mijn dochter.

De bewuste t-shirt doet nog steeds dienst als slaapkleedje 🙂

CoderDojo: resultaten om U tegen te zeggen

Maar we dwalen af. Terug naar de subsidies.. Er stond wel degelijk CodeFever. En CodeFever alleen. Het initiatief waar alles initieel mee begon, bleek over het hoofd gezien – al dan niet bewust.

Nochtans zijn de resultaten die CoderDojo al verschillende jaren kan voorleggen fenomenaal. Uitgangspunt was en is steeds gebleven: laagdrempelige bereikbaarheid. Dat uit zich in gratis laptops ter beschikking, een sterke geografische spreiding, gratis lessen waar je voordien voor moet inschrijven, en vooral ook: enthousiaste coaches. Die coaches zijn intussen met ruim 300 en offeren zich maandelijks geheel belangeloos op om maandelijks actief te zijn in 57 actieve, geografisch verspreide bijeenkomsten (dojo’s) en die energie 10x per jaar op te brengen, voor telkens een 30-tal kinderen.

Innovatief idee : subsidies … als je samenwerkt…

Nu, het hoeft geen steekspel te worden van wie “de grootste” mag hebben – de initiatieven kunnen elkaar net versterken en verder doen groeien. Tenminste, als het beleid dàt zou willen. Want je zou van een minister van innovatie toch wel mogen verwachten dat hij iets innovatiefs wil doen met zijn subsidies. Het geld is schaars, hoe innovatief en creatief zou het voor de verandering zijn moest de minister gewoon subsidies geven voor organisaties die maximaal in verbinding gaan met elkaar en kennis delen? Samen in plaats van tegen? Nu lijkt het er even op alsof hij een kinderrijmpje (iene miene mutte) heeft gedaan – om te bepalen wie de ongevraagde subsidies krijgt.

Het toekennen van middelen aan één partij en de andere partijen (CoderDojo maar ook Fyxxi,  Devoxx4kids, RoboCupJunior, …) niks geven, is bovendien bijzonder efficiënte manier om de partijen lijnrecht tegenover elkaar zwieren ipv doen samenwerken.   

Dus misschien moet minister Muyters toch maar eens op zijn kabinet vragen wat de motivaties waren voor deze subsidies. En ze nalezen, al had hij dat beter ook gedaan voor hij antwoordde op de eerste vragen hierrond op Twitter. Want eerlijk gezegd, het kabinet en de minister kunnen maar hun kuiten insmeren voor een “bumpy ride” als ik de reacties zie toestromen.

Neen, dat politici wetten maken en knopen doorhakken in wat wel en niet gesubsidieerd kan worden, is logisch. Daar worden ze voor betaald .Maar dat dat gebeurt zonder transparantie of vertrouwen, en met het tegen elkaar opzetten van mensen, blijft een bittere pil om door te slikken.  

Ideaal gezien: programmeren in het onderwijs (maar dat gaat zo traag)

Ja, dan dromen wij bij Dinobusters – naïef en goedgelovig als we zijn – nog steeds van een politiek klimaat waar politici enkel afgerekend worden op hoeveel mensen ze samen in beweging zetten en houden. En au fond, eigenlijk dromen we ook van een onderwijs dat in staat is in te spelen op de verwachtingen van de samenleving (mediawijsheid), zonder in een kramp te schieten bij elke neiging naar verandering.

Want ideaal gezien zou leren programmeren niet eens buiten het onderwijs moeten geparkeerd worden – gefinancierd door een minister van innovatie. Dat het onderwijs met deze maatregel “tijd wint” om zich in te werken in deze competenties, vind ik bovendien bijzonder spijtig. Het wordt in het artikel als een voordeel gezien, ik vind het eerder een afwenden van verantwoordelijkheden. Want naast burgerschap is mediawijsheid, leren programmeren, probleemoplossend denken (weg van de hokjes) iets wat doorheen alle vakken aan bod zou moeten kunnen komen. En als het kan, ook met voldoende aandacht voor reversed coaching: de leraar, het kind en de coaches. Leren van elkaar geeft ons immers allemaal een fijn gevoel, ook jonge kinderen.

Praten met in plaats van over elkaar

Maar… wat als… de subsidies nu eens toegekend worden aan die betrokken organisaties samen (CoderDojo, Dwengo, FabLabs, CodeFever, Devoxx4kids, RoboCupJunior, Fyxxi…)? Welke invloed zou dat kunnen hebben op de kinderen en hun leren programmeren? Het zou de mogelijkheid bieden tot breed leren, diep leren, speels leren… Voor elk wat wils. Elkaars sterktes en uitdagingen zien en erkennen. Praten met in plaats van over elkaar in de krant. Open. Transparant. In vertrouwen en met wederzijds respect. Met verstand van zaken. Zodat willekeur en afgunst niet meer nodig is…

Conclusie: samen weet je meer dan alleen

Ja, Wat als… dat realiteit zou worden

Een nieuwe politieke cultuur die écht investeert in de toekomst, maar dan wel: de toekomst samen… Hoe mooi zou het zijn moesten al die initiatiefnemers eens samen nadenken over hoe ze elkaar kunnen versterken… ? In alle openheid en met respect voor elkaars eigenheid.
Wat denken jullie, verantwoordelijken van CoderDojo, Dwengo, FabLabs, CodeFever, Devoxx4kids, RoboCupJunior, Fyxxi (en ongetwijfeld vergeet ik er nog wel enkele)? Eens samen een koffie  drinken één van de komende weken of maanden? Ik wil gerust vanuit Dinobusters dit organiseren – gewoon… omdat je samen veel meer weet dan alleen. Dat weet toch iedereen. Nu de politiek nog…